من آدمها رو همیشه بعد از جدایى بهتر شناختم. خیلى بهتر. خیلى خیلى با وضوح تصویر بیشتر. شبیه زوم کردن روى یه عکس گرفته شده. و چقدر دلم گرفته. از اینکه سالها درختى رو آب میدى، بعد در بدبینانه ترین حالت به خاطر یه اشتباه زشت تو درخت خشک میشه و چشمهات رفتارهاى دیگرى ها رو میبینن. توى این لحظه همیشه سرم گیج میره
همیشه گفتم اینکه چشمهام صحنه ها رو میبینن و دووم میارن برام خیلى عجیبه همیشه.
درباره این سایت