سمیرا هشتاد و نه

واقعا خیلى چیزا لازم نیستا

الکى خودمون معطل کردیم

گوشى

لپ تاپ

دوست

مبل

و

.

خیلى حرف درستى بوده که مشکلات از اینه که توى اتاق تنهایى بند نمیشیم و دست به خلق مى زنیم.

حرفایى که من اینجا مینویسم واقعا مفت نمى ارزه

اما براى زنده موندنم لازم دارم بنویسم

و سوال بعدى اینه که اگه فقط با این زنده اى چرا تقلا مى کنى زنده بمونى

چرا پس به جاش نمیام حرف هاى جدى و محتواى جدی تولید کنم؟

چون به نظرم جدى همیناست و جدى هاى بزرگتر برام بى اهمیتن

جدى هاى بزرگتر حقایق بزرگتر 

شایدم چون چیزى بلد نیستم

البته مى دونم این نیست

من خیلى خوب محتواى عالى میتونم تقدیم فضاى مجازى کنم

اما چون مخاطبها آدمهایى نیستن که عاشقشون باشم پس نوشتنم توى محیط مجازى از خودخواهى سرچشمه میگیره و براى خودم این کار رو مى کنم

و خب حتماً همه بیزارن از کسایی که مزخرف و غیر مفید مینویسن

و این تضاد جالبیه

من با نوشتن زنده میمونم و دلم میخواد مزخرف بنویسم

بقیه دلشون میخواد همه تولید محتواى عالى بکنن.

البته چیزى که درباره من هست اینه که من تولید محتواى مفید مى کنم اما نه توى فضاى مجازى

توى شغلم

و اینجا محلیست براى بالا آوردنهام

تا زنده بمونم.

من عذر میخوام از روح دنیاى مجازیها و آدمیانش که محتواى جدى براى تولید ندارم.